hoe het spieraam beeldelement werd (± 1980 jaren)


Stromingen en tradities uit de kunstgeschiedenis. Ze vormen uitgangspunt en inspiratie.


„Ik laat de schilderachtigheid aan de rand voor een belangrijk deel aan het toeval over.


Door de onmetelijke vrijheid van kunst is juist de grens zo fascinerend. Door die grens precies aan te geven kun je laten zien wat er binnen die limieten mogelijk is.”

 

’Ik bepaal heel essentiële grenzen, en die zoek ik dan op

 

Kunstgeschiedenis

Kunst drukt zich uit op een manier die aansluit op stromingen en tradities uit de kunstgeschiedenis. Ze vormen uitgangspunt en inspiratie voor zijn exploraties. „Ik heb ook in het kunstonderwijs gewerkt”, lacht de schilder. „Ik gebruik natuurlijk de kennis en kunde van grote meesters en denkers als inspiratie om zelf verder te komen.” Zijn gebruik van primaire kleuren is bijvoorbeeld terug te voeren op het gedachtegoed dat ook Rietveld inspireerde. „Door de onmetelijke vrijheid van kunst is juist de grens zo fascinerend. Door die grens precies aan te geven kun je laten zien wat er binnen die limieten mogelijk is.”

Die limieten worden ook fysiek in de compositie betrokken. De constructie, het spieraam, de verf en het linnen, de tastbare componenten vormen lagen binnen de totale compositie. 

 

Zoektocht

Zelf vergelijkt Kunst, die zelf saxofoon en dwarsfluit speelt, zijn kunst met jazzmuziek. „Binnen de afspraken met je band het uiterste uit je eigen mogelijkheden halen, is een eeuwige creatieve uitdaging. Grenzen, en de manier waarop je ermee omgaat zijn een essentieel deel van mijn werk.

„Ik laat de schilderachtigheid aan de rand voor een belangrijk deel aan het toeval over. De geometrie en de kleur, daar denk ik over na en dat maak ik. De randen ontstaan, ze zijn een product van het schilder proces, maar wel een integraal deel van de compositie.”

„De randen zijn interessant omdat ze iets duidelijk maken over de opbouw van de compositie. Maar ook het spontane karakter van de randen een contrast vormen met de formele vierkanten en egale kleuren.”

Evert Marsmans